Wie haar Instagram of andere social media opent, ziet al snel mensen die beginnen met iets. Huismutsen die beginnen met de verbouwing van hun droomhuis, vroege vogels die de dag beginnen met meditatie of foodies die beginnen met het schrijven van een kookboek. Wat je minder snel ziet, zijn mensen die stoppen met iets. Merièm stopte met het wervelende leven als advocaat op de Amsterdamse Zuidas. Wat heeft dit besluit haar opgeleverd?
Advocaat Merièm Bouiga had tijdens haar rechtenstudie een duidelijk doel voor ogen: advocaat worden bij een groot advocatenkantoor op de Zuidas. Dat lukte. Ze werkte hard, verdiende goed en leefde het leven waar ze al tijdens haar studententijd naar toe streefde. ‘Daar was ik trots op, want dat lukt niet iedereen. En ik was heel gelukkig met mijn positie, ik zat precies waar ik wilde zijn, deed het werk wat ik wilde doen en ik had leuke collega’s.’
Samen met haar man kocht ze een mooi huis van haar ‘Zuidas-salaris’ en kreeg ze een dochter. Op haar werk was ze verantwoordelijk voor grote re-organisaties en ontslagrondes, vaak met een internationale inslag. ‘Dat ging er vrij hard aan toe. Ik hield me bezig met buitenlandse bedrijven, waar de inhoudelijke aanpak een stuk killer was dan wij in Nederland gewend zijn.’
Hierdoor liep Merièm soms tegen ethische bezwaren op. ‘In het begin dacht ik: dit is hoe het werkt en daar moet ik in mee gaan. Maar toch voelde ik me soms lullig over de zakelijke gang van zaken. Naar mate ik ouder werd, en ik ook moeder werd (van inmiddels twee dochters), veranderde die blik op de wereld.’
Wat gaf uiteindelijk de doorslag om te stoppen met je baan?
‘Ik begon me steeds meer te herinneren waarom ik ooit advocaat wilde zijn: omdat ik mensen wilde helpen. Daar was ik me van kinds af aan al van bewust. Maar in het begin van mijn studententijd werd daar lacherig over gedaan en werd dat bestempeld als een naïeve gedachte. De Zuidas, dat was het summum dat je moest willen bereiken als advocaat. And so I did. Maar na een tijdje begon ik me steeds meer af te vragen wat ik nou daadwerkelijk bijdroeg in die zakelijke wereld. Help ik nou echt mensen met een persoonlijk belang? Nee, ik hielp alleen maar grote bedrijven, waar ik steeds minder gevoel bij had.’
‘Dat gevoel brak me uiteindelijk op. Ik kreeg een burn-out en kwam thuis te zitten. En eigenlijk wist ik vrijwel direct wat me uit mijn burn-out zou helpen: afscheid nemen van de Zuidas en een eigen advocatenkantoor beginnen. Daar was mijn intuïtie vrij duidelijk over. Vanaf het begin van dit jaar run ik mijn eigen maatschap en ik vind het helemaal geweldig. Hoewel er inhoudelijk weinig is veranderd, is mijn werk nu een stuk socialer geworden. Particuliere cliënten kunnen me huilend opbellen en het gevoel dat ik hen mag helpen op een heel vervelend punt in hun leven, betekent veel voor me. Mensen die moeten dealen met ontslag of conflicten, ervaren veel stress en die kan ik voor hen verlichten. Dat maakt van mijn werk nu een dankbaar beroep.’
Toch is stoppen met je baan niet niets. Voelde het meteen als een bevrijding?
‘Achteraf zie ik mijn burn-out als iets positiefs. Want hoewel ik het op dat moment heel vervelend vond, voelde ik wel dat die ellendige periode iets goeds zou brengen. Die burn-out dwong me om naar mijn hart te luisteren. Ik stortte letterlijk in, liep tegen een dikke, harde muur en ik kon er niet langer omheen: ik moest naar mijn gevoel gaan luisteren. En toch, tóch wist ik dat hier iets goeds uit zou komen. Als je echt naar je gevoel luistert en gaat doen wat je leuk vindt, dan ga je daar ook kneitergoed in worden. Daar geloof ik heilig in. Dus nee, het voelde niet direct als een bevrijding. De start van mijn eigen bedrijf overigens ook niet.’
Oh?
Lachend: ’Nee, dat voelde absoluut niet als een bevrijding. Mijn grootste angst was dat het zou mislukken en dat ik geen klanten zou vinden. Bij een groter kantoor komt het werk als vanzelf binnen, maar als je voor jezelf begint, zul je ook zelf moeten zorgen voor nieuwe cliënten. Je bent zelf verantwoordelijk voor je omzet. En als jij je website online gooit, zal er niemand zijn die jouw website gaat bezoeken. Ik moest actief gaan netwerken en volle bak gaan proberen om via via aan cliënten te komen.’
‘Dat is misschien wel een van de engste dingen die ik in mijn leven heb gedaan. Oh, wat voelde ik me ellendig. Dan begin je voor jezelf en denkt iedereen dat het dolle pret is. Nou, niet dus. De dag dat mijn website de lucht in ging, zat ik huilend op de bank, omdat ik dit zo graag wilde maar tegelijkertijd zo bang was dat het me niet zou lukken dit van de grond te krijgen. Ik bleef maar volhouden dat ik nu mijn intuïtie volgde en dat het goed moest komen, dat was het enige dat me op de been hield. Dat is het gekke aan je intuïtie.’
En nu run je een eigen kantoor!
’Opeens leken uit iedere hoek cliënten te komen. Mijn angst was in één keer weg. Dat is ook waarom ik hier mijn verhaal wil doen. Met mij zijn er vele anderen die het gevoel hebben dat ze geen kant op kunnen. Dat ze in een gouden kooi zitten.’
‘Bij mij waren alle omstandigheden goed – advocaat op de Zuidas, goede baan, leuke collega’s, fijn salaris – en toch was ik niet gelukkig. De kans dat een eigen kantoor zou mislukken, was een reëele angst. Maar toch; als je echt je hart volgt en gaat doen waar je goed in bent, dan kan het eigenlijk niet mislukken. Die bevestiging haal ik voor mezelf uit het feit dat cliënten nu echt naar mij toe komen en dat ik ook het ondernemen heel leuk vind om te doen. Mijn grootste angst was dat cliënten niet zouden komen, laat staan betalen voor mijn dienstverlening. Mensen vinden me, ik kan een luisterend oor bieden en financieel ga ik er zelfs op vooruit.’
Toch is het starten van een eigen kantoor na een burn-out en het opzeggen van een goede baan het andere uiterste. Heb je nog andere opties overwogen?
‘Ik heb wel gekeken naar vacatures bij kleine advocatenkantoren. Al snel voelde ik dat ik bij een kleiner kantoor tegen dezelfde dingen zou aanlopen als bij een groter kantoor. Het lag namelijk echt aan het werk: ik wilde meer voor cliënten kunnen betekenen. Diep van binnen heb ik altijd geweten dat ik een eigen kantoor moest gaan runnen. Dat gevoel groeide, dus veel andere opties heb ik niet onderzocht.’
‘Nu vaar ik echt op mijn intuïtie. Mensen willen in the end gewoon verbinding met mensen. Dat is in de advocatuur, waar het gaat om zakelijke belangen, nog ongewoon. Daar wil ik verandering in brengen en dat kan ik nu op mijn manier doen.’
Wat is je tip voor anderen die het idee hebben dat ze vast zitten in een gouden kooi?
‘De beste tip die ik anderen kan geven is: ‘Kijk eerst naar jezelf, wees je bewust van je talenten en word daar super goed in.’ Dat heeft bij mij jaren geduurd, omdat ik me blindstaarde op een baan als advocaat bij de grote bedrijven op de Zuidas. Nu doe ik waar ik goed in ben – ik verleen juridische bijstand op een sociale manier – en is mijn leven zoveel leuker geworden.’
Lees ook:
‘Hiske stopte met freelancen’
